Baanbrekerpad, Well 12 km | Het weer is goed, alleen kleding deugt niet! We hebben een wandelroute uitgezocht waar het droog zou zijn… niet dus! Weermannen hebben het wel eens mis, maar de weer app is ook niet zaligmakend. Eigen schuld, je moet ook gewoon je boeren verstand gebruiken en zorgen dat je de kleding kunt aanpassen aan alle weersomstandigheden. Het weer van vandaag is veel beter dan onze vorige wandeltocht, nu kunnen we zelf de temperatuur bepalen door vestje aan of vestje uit te doen, heerlijk!
We hebben vakantie en ik heb mijn 15 jaar oude (te) korte broek uit de kast gepakt. Ik bekijk mezelf kritische en het past perfect om mijn slanke billen! Bijna bejaard en dan zo’n korte broek? Het kan eigenlijk net niet. ‘Kort? zegt J. te R.? ‘Ik wilde dat mijn dochter zo’n ‘korte’ broek aantrok!’
Heel raar maar ik krijg veel commentaar op mijn Hollandse witte melkflessen. Harry schaamt zich kapot, waarom trek je deze korte broek niet in het voorjaar aan, nu loop je voor aap met die witte benen. Maakt het uit, we lopen door het Hollandse boeren landschap daar past een blank huid wel in, of is dit een discriminerende opmerking over blanke mensen? Gelukkig blijven de beentjes met deze bewolking ook lekker wit!
Dus met witte melkflessen kruip ik onder stoomdraad door tussen lui liggende herkauwende koeien en wat zie ik aan de horizon? De ‘Den Eelder’ boerderij, mijn karnemelk hofleverancier. Een familiebedrijf die het beste wil voor mens, dier en milieu. Dit moet wel een megaboerderij of melkfabriek zijn. Want hoe kan 1 boerderij alle Nederlandse supermarkten voorzien van heerlijke eerlijke Den Eelder melkproducten? Graag wil ik een kijkje nemen bij ‘Den Eelder. Harry kijkt angstig op zijn weer app en zegt ‘Doorlopen’ en ik google effe of ze toevallig open zijn voor particulier publiek. Helaas gesloten… Dus we lopen haastig door.
Het is heel mooi en afwisselend klompenpad. Langs de Waal lopen is fantastische, de enorme kassen met aardbeien en snijbloemen, een geoogst zonnebloemenveld is zelfs mooi. Door de dorpjes lopen is super, allerlei mooie oude nieuwe huisjes, ruïne en kasteel Ammersoyen waar heerlijke taartjes in de vitrine staan. Ook het ijsvogeltje bij een bruggetje is leuk, hij vliegt onder ons door en maakt een ere rondje om ons heen.
En elke keer is het een feestje als de zon tussen de wolken door piept en het landschap opfleurt met mooie schaduwpartijen. Hele donkere wolken zien we ook maar we hebben geen deugdelijke regenkleding meegenomen, want Harry zei stellig; ‘Het blijft droog!’ Toch had ik stiekem een paar weggooi plastic regencapes in de tas gegooid. Geen overbodige luxe want de cape moest uit de tas komen. De capuchon blijft goed zitten door mijn leesbril ‘klem’ en mijn bovenkleding inclusief de rugzak blijft lekker droog. Het voordeel van een korte broeken is dat hij nauwelijks nat kan worden, zo kort is mijn broek namelijk! Alleen het regenwater stroomde langs mijn blote benen de schoenen in…
Maar ook regen is geweldig, de flinke bui tijdens de laatste kilometers doet het kruidenbittertje met bittergarnituur bij het Wellse Veerhuis alleen maar nog lekkerder smaken.
Weer thuis kunnen we de auto niet uit vanwege een gigantische regenbui! En de warme pruimentaart van de buurvrouw is de kers op de heerlijke dag.
Fotoalbum: Well | Baanbrekerpad
